Hoe begin je aan een ultrarun?

Tja…. het is mijn eerste keer :). En als ik nog maar denk aan wat ik wil doen, schiet ik al in paniek. Het einddoel is te groot, te ver, te moeilijk, te onbekend, te….. Maar met panikeren ga ik niet ver komen. Dus besloot ik om het aan te pakken zoals ik beroepsmatig mijn projecten aanpak: cut it in pieces en maak een planning.

Dit ietwat geschift plan zit al jaren in mijn hoofd, dus ik lees gretig alle informatie die ik kan vinden over ultramarathons, ultralopers, loopschema’s enzovoort. Ik heb een halve bibliotheek aan loopboeken en ben geabonneerd op zowat elke nieuwsbrief en Facebook-groep die er bestaat over lopen. Als de dag ooit kwam dat ik dit effectief ging uitvoeren, had ik dan toch een vaag idee van hoe te beginnen.

Qua training ga ik tot aan de marathon starten met 4 x per week lopen en 3 crossfittrainingen. De 4 looptrainingen zijn onderverdeeld in een herstelloop, een intervaltraining, een tempoloop en een LSD (Long Slow Distance). Lopen & crossfittrainingen worden zoveel mogelijk gespreid over de week en minstens 1 dag volledige rust. Na de marathon is het de bedoeling om naar 5 x per week lopen te evolueren.

Mijn eerste milestones zijn het lopen van de afstanden die ik ken: 10 KM, 10 Miles, halve marathon, marathon (en dan zien we wel weer verder). Qua timing geeft mij dit nog 10 weken tot aan de halve marathon van Brussel op 2 oktober en 6 maanden tot aan de New Orleans marathon op 5 februari 2017.

Ik ga mij aan de “10% extra volume per week”-regel houden met elke 4e week een (relatieve) rustweek. Deze week zal ik starten met 22 weekkilometers, wat na 6 maanden volgens dit schema uitkomt op ongeveer 80 km / week. Meer dan voldoende om de marathon te kunnen uitlopen. Nadien heb ik dan nog een 6-tal maanden om aan 100 km / week te geraken. Sounds like a (crazy) plan no? 🙂

Voilà, tot zover het plan, nu de uitvoering.

Als er één ding is dat ik geleerd heb de afgelopen jaren, is dat alles staat of valt met een goede voorbereiding & regelmaat. De theorie klinkt goed maar de praktijk zal te lijden hebben onder excuses zoals te moe, te warm, te koud, teveel pijn, geen goesting, loopkledij in de was, te veel / te weinig gegeten…

Regelmaat is niet mijn sterkste kant, maar ik ken mijzelf een beetje en goede gewoontes brengen een mens al heel ver.

Mijn belangrijkste werkpunten zijn: genoeg slapen, gezond en op normale tijdstippen eten, niet teveel sociale activiteiten / afleiding / diners / … en al mijn trainingen inplannen. Een vrij saai, gedisciplineerd en monotoom leven dus, maar niets komt vanzelf :).

Als ik er nu niet aan begin, zal ik mijn droom moeten opbergen om voor mijn 35ste een ultrarun te lopen. Dus ik start gewoon en we zien wel waar ik uitkom :).

Road to Ultra

Ik word bijna 35. Het is te zeggen over exact 1 jaar, 3 maanden en 20 dagen.
Niet dat ik niet hou van ouder worden, integendeel elk jaar is mijn leven er alleen maar beter op geworden en ben ik blij tout court dat hier nog kan rondlopen.
Maar ik heb een bucketlist en één item op die lijst is tijdsgebonden.
Ik wil namelijk een ultrarun lopen voor mijn 35ste. So the time is now om in gang te schieten.
Misschien vraag je je af: wat? ultra? waarom? zot geworden?

Wat? Ultra?
Ultrarun is zowat alles boven de marathonafstand. De wedstrijden kunnen onderverdeeld worden in afstandslopen zoals 100 km of 100 mijl en tijdslopen zoals 6 uur en 24 uur of meer. Veel ultraruns zijn trail runs, nu als je deze blog een beetje hebt gevolgd en/of mij een beetje kent weet je dat trails niets voor mij zijn wegens te lomp om langer dan 5 km te kunnen lopen op een trail zonder mijn beide voeten te verstuiken.
Ik heb iets anders in gedachten, namelijk de kustlijn aflopen. Na 10 jaar aan de zee gewoond te hebben, ken ik de kuststeden op mijn duimpje. Ik heb uuuuuuuren gelopen in de wind op de platte wegen van de polders.
En er is niets dat mij zo goed afgaat als een beetje koude, een beetje miezerregen, een beetje wind en platte banen.
Dus om het nu ook weer niet moeilijker te maken dan het hoeft, ga ik niet sukkelen op trails in de Ardennen, maar ga ik “simpelweg” van De Panne naar Knokke lopen.

Waarom? Zot geworden?
Mjah :). Waarom kan ik moeilijk uitleggen maar ik heb een innerlijke, onweerstaanbare drive om mijzelf en mijn lichaam tot het uiterste te pushen.
Ik wil weten hoever ik kan gaan, ik wil weten wat ik aankan, ik wil pijn hebben (moet niet per se), maar die overwinnen en iets bereiken wat ik tot dan onmogelijk achtte.
Ik had nooit gedacht dat ik ooit een ten miles zou kunnen lopen, een halve marathon, laat staan een marathon. Blijkt dat dat allemaal wel te doen is, dus waarom geen ultra proberen dan :)?

Dus waar sta ik nu? Niet waar ik wil, maar ach ja kan alleen maar beteren dan hé.
Begin dit jaar was ik in ça va vorm en liepen we de marathon van Walt Disney World, wat megasuperfantastisch magisch was en als je ooit niet weet wat doen, moet je deze zeker toevoegen aan je lijstje.

Eénmaal thuis, had ik zoiets van ok, ik kan misschien maar direct verder doen en mij wagen aan een ultra dit jaar.
Het was een halfslachtige poging of eerder een onbestaande poging, want éénmaal thuis ging ik in coach potato modus.
Ik liep niet meer.
Een beetje eigen aan mijn alles-of-niets-karakter. In dit geval niets lopen en alles eten.
En nog een maand later lag ik in het ziekenhuis met een longontsteking.
Nadien volgde een periode van revalidatie waarin ik in tranen op de loopband stond omdat ik niet langer dan 3 minuten kon lopen.
Inderdaad 3 MINUTEN, geen kilometers. Ik was terug gevallen van een marathon lopen naar nog geen 3 minuten kunnen volhouden zonder mijn longen eruit te kotsen.
Ik moest rusten en als er iets is dat ik niet kan is het rusten. Maar een longontsteking laat zich niet commanderen, zelf niet door mij :).
Dus rusten was al wat de klok sloeg.
Ik had twee skivakanties in het vooruitzicht, de eerste heb ik moeten annuleren, maar voor de tweede eind maart was ik genoeg hersteld om zonder problemen de prachtige bergen van Les Arcs af te woeshen.
Weer thuis, gaf ik mijzelf een sjot onder mijn gat, deed Google Maps open op zoek naar de dichtsbijzijnde fitness.
Mijn nieuwe verslaving was geboren: Crossfit. (voor de 9gaggers onder ons: I know veggie & Crossfit, ik ben een lopend cliché :))
Beetje bij beetje kwam mijn conditie terug, nam ik mijn loopschema weer op en schreef ik mij in voor mijn derde marathon: de New Orleans Rock ’n Roll Marathon op 5 februari 2017.

En voilà, nu sta ik hier. Met een beetje conditie, een beetje loopvorm, een marathonticket, veel bloggoesting en grootste plannen voor het jaar 2017.
Let’s go!

Van halve naar hele marathon

Mijn recupweek zit er op: een week met veel slaap, nog meer niets doen, loopvrij denken, lekker eten en recovery smoothies!

Een smoothie gaat er altijd in, pre-run, post-run, tijdens de run :), dus bij deze wat inspiratie:

• Runner’s World Nutrition Editor Joanna Golub shows you how to make the ultimate post-run recovery smoothie
• Verrassende smoothie zonder suiker
• Mijn all-time favorite met rode vruchten
• Green smoothie with a twist

(meer tips voor herstel kan je trouwens hier vinden)

Vandaag was ook de dag van mijn eerste marathontraining.
De run was een klein beetje belachelijk aan 9 minuten per kilometer.

Maar mijn Asics app is streng:

De fase ‘voorbereidende training’ bereidt je lichaam voor op het trainen voor een marathon.
Er wordt in deze fase veel gedribbeld.
Hou dat tempo vast en laat je niet verleiden om sneller te gaan lopen.
Je gaat nog vaak genoeg intensief trainen.

En als er iets is dat ik geleerd heb van vorige keer, is het wel: stick to the schedule!
Mijn schema bestaat uit 31 weken, 121 loopjes, 984 kilometer en eindigt op 26 april 2015 in Antwerpen.

De loopbuddy is intussen aangestoken door mijn gezaag over marathons en heeft dan maar besloten er ook voor te gaan, wat natuurlijk dubbel zo veel fun is :)!

100 dagen later

Ongeveer 100 dagen geleden zei ik dat ik nog eens een halve marathon wou lopen.
Wel 100 dagen later stond ik voor de 6e keer aan het Jubelpark voor een toerke door Brussel.
Er was 1 groot verschil met de vorige keren: ditmaal was ik niet nerveus :).
Raar maar waar, omdat ik wist dat ik de finish misschien niet ging halen.

Ik heb lang getwijfeld tussen mijn oude en mijn nieuwe schoenen en uiteindelijk beslist om het er op te wagen met mijn Sauconys.
Een beetje risky aangezien ik er nog nooit langer dan 1,5 uur mee gelopen had en het parcours van Brussel staat nu niet meteen bekend als het meest makkelijke of aangename om over te joggen.
21 km beton en kasseien: niet zo goed voor voetzolen en knieën als je elke schok voelt.
Maar fin bon, wat had ik te verliezen?

Gaat het niet, wel dan gaat het niet en dan neem ik de tram huiswaarts.
Dus zondag stond ik totaal onvoorbereid om 7 uur ’s morgens op, nog geen idee hoe ik in het centrum ging geraken, op zoek naar al mijn loopgerief, mijn iPod niet opgeladen, geen cash geld, ….
Niet echt van mijn gewoonte om zo chaotisch aan een halve marathon te beginnen, normaal ben ik tot in de puntjes voorbereid :).
Maar mijn gebrek aan organisatie zorgde ervoor dat ik geen tijd had om mij zenuwachtig te maken.

We haalden nog nipt de trein naar het Centraal en stapten daar over op de tram naar Merode.
Een groot voordeel van deze oktoberjogging is dat er een stuk minder volk komt opdagen dan op de 20 km van Brussel.
Zelf de toiletten zijn filevrij :).

Ik moest nog mijn ticket ophalen en een extra ticket kopen voor de hubbie die mij een groot plezier deed door mee te lopen (waarvoor veel dank liefje X).

En dan nu een dikke pluim voor Golazo!! Dit was één van de best georganiseerde joggings die ik in mijn leven al gelopen heb.
Alles super goed aangeduid, een overvloed aan toiletten verspreid over het domein, meer dan genoeg bewaarplaatsen voor je sportzak (die overigens netjes aan de aankomst stonden nadien), grote expo en registratiedienst, genoeg en veel bevoorrading.
Awel, echt TOP!
Zo mogen alle joggings zijn :).

Het lopen zelf ging dan ook nog eens SUPER!
Ik heb nergens last van gehad, de combinatie van mijn schoentjes met wollen sokken bleek ideaal: geen blijmen, geen pijntjes, alé ik kon mij echt geen beter run voorstellen.
Ben klaar voor marathontraining!!!!!

So what’s up with me?

De afgelopen maand heb ik veel gepeist over de richting die ik uit wil en gelopen of course :).
En beide waren met elkaar verbonden…

Met mijn running streak heb ik nog een tijdje voort gedaan, vooral omdat het muchos fun was. Elke dag lopen heeft mij doen beseffen dat er echt maar een handjevol excuses zijn om niet te lopen.
Maar het was ook zeer vermoeiend en er waren dagen dat ik mij vooruit moest sleuren. En op een bepaald moment moest ik keuzes maken….
De halve marathon van Brussel kwam steeds dichterbij en intussen was ik ook ingeschreven voor twee andere wedstrijden: de Urban Woman Jogging aan het Flageyplein in Brussel en de Energizer Night Run in Deurne.

Dus moest ik keuzes maken….
Elke dag blijven verder lopen en mij riskeren dat de jogging ging samenvallen met een dag dat de benen niet meewillen of af en toe eens een dagje rust inlassen en de running streak onderbreken.
Wel het was geen makkelijke keuze want ik hou van een serieuze uitdaging en was al stiekem aan het denken om het 365 dagen vol te houden. Maar ik wil ook dolgraag nog massa’s jogging en een marathon lopen.
De aanslepende vermoeidheid en een koppige luchtwegeninfectie helpen dan niet echt.

Running.be en Energylab publiceerden op 12/09/14 het volgende artikel: “Gezocht: Marathondebutanten”.
En dat deed mijn tikker sneller slaan.
Ikzelf kon niet meer meedoen aan de challenge, maar de gedachte dat er nu mensen beginnen te trainen voor hun eerste marathon maakte mij een stuk enthousiaster dan de gedachte om elke dag te lopen voor een jaar.
De keuze was nu makkelijker: ik onderbrak de streak (boek komt eraan Mar!) door hier en daar een rustdag in te lassen, liep 2 goede 9K joggings en maakte een nieuw marathonschema aan op basis van mijn net gelopen tijden.

De limiet van de marathon van Antwerpen ligt op 5u30 en met mijn huidige snelheid zou het in 5u07 moeten lukken.

Challenge accepted!

I’m no great runner, by any means. I’m at an ordinary – or perhaps more like mediocre – level. But that’s not the point. The point is whether or not I improved over yesterday. In long-distance running the only opponent you have to beat is yourself, the way you used to be. – Haruki Murakami

Time to get serious

Een marathon voorbereiden kan soms een eenzame bedoening zijn.
Jezelf elke keer weer motiveren om meestal alleen in meestal schijtweer naar buiten te gaan….
Een mens vraagt zich soms af waarom.
Maar soms helpt het universum een handje….

Deze morgen stond ik goedgeluimd op, zalig geslapen, een rustige zondag in het vooruitzicht, glas vers sinaasappelsap als ontbijt.
De afgelopen weken liep ik zo een 3x per week tussen de 30 en de 50 minuten. Losjes gebaseerd op 1 van de vele loopschemas die hier rondslingeren. Maar het ontbrak mij nog steeds aan structuur.
Het besef dat ik effectief ingeschreven was voor een marathon kwam pas toen ik mij realiseerde dat het inschrijvingsgeld van mijn rekening was gegaan.
No way back.

Ok, ik moet eens beginnen mij te organiseren.
Hoe ga ik dit aanpakken?
Wat is mijn big masterplan?
Hoe ga ik in godsnaam binnen de 5 uur 42 kilometer afleggen op een heuvelachtig parcours?
Wel, geen idee.

2 dingen moeten geregeld worden: eat & run.

Run

Aan de frigo hangt een lege kalender gekregen in restaurant Sassys in Oostende (grote aanrader!).
Misschien moet ik eens beginnen met 1 schema te kiezen en alle trainingen op te schrijven. Visualisatie heeft mij altijd geholpen.
Welk schema is vrij eenvoudig. Een tijdje geleden downloadde ik de marathon roadmap van Matt Frazier. Een vegan ultraloper en zijn blog No Meat Athlete is gewoonweg fantastisch!

Het is een 24 weken schema en ik pen alles over te beginnen met de week van 5 oktober, de week van de marathon van Brussel.
Week na week keer ik terug in de tijd tot ik ergens in april uitkom.
Ok, nu zijn halve marathon schema er voor plakken.
Ik schrijf tot mijn hand zeer doet en kom tot mijn grote verbazing op startdatum 27 januari, morgen dus.

Hm :). Weird :).
Een teken dat ik er maar eens aan moet beginnen zeker :).
Dus dat is in ieder geval al geregeld.
Morgen is de eerste dag van 36 intense weken gevuld met basistraining, tempolopen, duurlopen, intervaltraining, heuvellopen, crosstraing en af en toe ook eens een dagje rust :).

Eat

Ik ga mij nog eens aan poging elvendertig Raw Food wagen.
Geen enkele manier van eten geeft mij zo een goed gevoel en is langs de andere kant zo verdomd moeilijk om vol te houden.
Mijn Feedly staat vol met raw food blogs en er gaat geen dag voorbij zonder dat ik op zoek ben naar smoothie recepten en inspirerende raw foodies.
Ik weet dat ik dit wil. Het moet gewoon nog ergens klikken in mijn kopje.
Maar fin bon, ik denk hieraan en probeer elke keer opnieuw.

One day, I will succeed :).

Start nu met lopen voor de 20 km door Brussel

De 20 km door Brussel ligt mij nauw aan het hart. Het was mijn eerste jogging van meer dan 10 km en sindsdien heb ik bijna elk jaar meegedaan.
Soms tot in de puntjes voorbereid, soms wat minder.
Soms liep ik gewoon voor mijzelf, ander keren tegen kanker.
De eerste keer was ik zo gestresseerd dat ik vervroegd van de metro moest op zoek naar een toilet. De laatste keer liep ik zalig relax (een marathon lopen heeft zo zijn voordelen voor de zenuwen op kortere afstanden :)).

Maar elke keer liep ik met de glimlach door mijn geboortestad. Genietend van het prachtige parcours onder de (te) hete zon met duizenden anderen.
Naar mijn bescheiden mening is de 20 km door Brussel een must voor elke jogger en bij deze wil ik dan ook een warme oproep doen aan iedereen om dit jaar te lopen voor “Dokters van de wereld” of voor een ander goed doel of gewoon voor jezelf :).

Tijdens de winter is Dokters van de Wereld elk jaar 4 maand lang non-stop aanwezig in de noodopvangcentra voor daklozen. Elke avond gaan ze terplekke in de opvangcentra om de daklozen medische zorg aan te bieden. In dringende gevallen zorgen ze ervoor dat de dakloze patiënten terecht kunnen in de spoed of bij een specialist.

Klik hier voor meer informatie.

Het is trouwens de ideale moment om te starten met de voorbereiding!
In 14 weken kan elke beginner klaar zijn voor de 20 km. Schema is hier te vinden.

Go for it!!! 😀

Back

Het is lang geleden sinds mijn laatste post. Te lang…
Er is dan ook veel gebeurd de afgelopen 2 maanden.
Na de reis werd het snel duidelijk dat ik niet meer terug wou naar mijn oude leven.
Ik heb bijna 10 jaar geleefd en gewerkt in West-Vlaanderen en het is goed en genoeg geweest.
Drie weken na onze thuiskomst heb ik mijn ontslag ingediend en ons appartement te koop gezet.
Er viel een gigantische last van mijn schouders en tegelijkertijd was ik bang voor al wat komen zou.
Maar 1 ding staat vast, ik ga terug naar mijn geliefde Brussel :).

Het duurde wel effe voor alles terug in zijn plooi viel. Lopen en gezond eten stond ergens vanachter op mijn priolijstje.
Maar stilletjes aan krijgt mijn nieuwe leven vorm en kan ik weer denken aan wat ik het liefste doe: lopen.
Vorige week deed ik al mee aan een duinenloop waar ik tot mijn grote verbazing toch nog in slaagde om 9,5 km per uur te lopen.
En vandaag stond mijn eerste 7,5 km op de planning.
Mijn voeten sliepen de hele run door, maar het maakte mij geen f*ck uit.
Ik liep en ik was gelukkig.

Geen idee dus wat het komende jaar gaat brengen, buiten dit: op 05/10/14 sta ik aan de start van de Brussels Marathon.
Eentje volledig buiten mijn huidige kunnen, wegens tijdslimiet van 5 uur.
But who cares….
Dan loop ik wel naast het parcours naar de finish :).

Stay tuned, we gaan een marathon lopen :)!

Dromen van 39.3 miles

Mijn iPod achtergrond toont in koeien van cijfers “39.3”.
Dat getal gaat mij de volgende 14 maanden aanstaren en een constante reminder zijn aan 1 doel: 39.3 miles ofwel de afstand van een halve plus een hele marathon lopen.
Dream big weet je wel :).

De wereldreis zit er op en ik sta te popelen om naar buiten te gaan en te lopen, muziek in mijn oren en uren aan niets denken en alleen maar lopen, lopen, lopen….
Nu aan die uren lopen ben ik nog ver niet…
Mijn enigste fysieke activiteiten de afgelopen maanden waren met een rugzak rond tjolen, een occasionele berg beklimmen of afslieren en in de zee dobberen.

Een blik in de spiegel en op de weegschaal zegt mij wat ik zelf al lang weet: ik ben niet in mijn beste vorm momenteel.
Waar ooit misschien een glimp(je) van spiermassa was te bespeuren, zit nu een laag blubberig wereldreisvet.
Ik voel mij helemaal niet fit, maar ik zie het als een uitdaging.
From fat to fit in 14 maanden :))!

Toen ik vorig jaar mij voorbereidde op mijn eerste marathon heb ik mij rot gezocht achter blogs van gewone lopers. Gewone mensen, geen afgetrainde, hyperslanke, ik-loop-10-km-per-uur-met-mijn-vingers-in-mijn-neus mensen.
Ik heb niets aan schema’s die je op 3 maanden klaarstomen voor een marathon. Na 3 maanden kan ik hoogstens weer 15 km lopen zonder hijgend met een kreeftenkop thuis te komen.
Ik doe ook geen rustige duurloopjes aan 12 km per uur. Rustig is bij mij 8 km per uur.
Maar mag of kan ik daarom geen marathon lopen?
Nope, want ik heb het gedaan, traag maar gestaag kwam ik met een glimlach van oor tot oor lopend over de finish :).

Maar terug naar de blogs van die gewone mensen, die niet bijzonder goed of rap lopen, maar wel met heel veel plezier. Wel, die zijn er amper.
Jammer genoeg.

Juist daarom dat ik dus koppig ga verder blijven bloggen :).
Hopelijk inspireer ik 1 persoon om samen met mij groots te dromen en ongeacht snelheid, vorm, gewicht,… de finish van een 10K, 10 miles, halve of hele (ultra)marathon te bereiken.

Ik start terug van nul.
Wel niet exact van nul, want gisteren ben ik een half uur gaan lopen en dat ging prima :).
Ik corrigeer, ik start met 30 minuten :).
Dus voor iedereen die in staat is 30 minuten te lopen en stiekem droomt van meer, je kan hier mijn weg volgen naar mijn eerste ultrarun en hopelijk zie ik je op de 10 miles van Antwerpen, de 20 km van Brussel of op een of andere marathon….

Concreet nu.
In het blogmenu ga ik een aantal items toevoegen:
– een loopkalender met de joggings die ik wil / zal meedoen.
– mijn loopdagboek
– een eetdagboek (straks meer hierover).
– resultaten (ook voor straks).
– inspiratiepagina met foto’s en teksten die mij een duwtje geven indien nodig

Mijn excuses aan alle reisvolgers, maar de blog zal (tot aan de volgende reis ;)) vooral gevuld worden met mijn loopervaringen, verslagen van joggings, reviews van schoenen, receptjes….
Zoals je wel weet (of niet weet), ben ik een klein beetje veel geobsedeerd met raw vegan food.
Mijn dieet zal dan ook bestaan uit fruit en veggies wat je kan volgen in het eetdagboek. Er komen veel smoothie receptjes aan :))!
De resultatenpagina gaat mijn jogging uitslagen bevatten en andere dingen die hopelijk verbeteren zoals gewicht, vetpercentage, snelheid,…
Verder heb ik mij voor mijn verjaardag getrakteerd op een paar minimal running shoes, dus dat experiment kan je ook hier volgen.

Zo, ik denk dat ik er ben.
39.3 miles: here I come!!!! 😀

Walt Disneyworld Half Marathon

2u00:

Jetlag heeft ook zo zijn voordelen :). We zijn gisteren om 19u30 in slaap gevallen waardoor we nu min of meer zijn uitgeslapen. Douchen en dan de loopkleren aan. Ik ga voor een wit tshirt, korte broek en een zweetbandje.
Gisterenmorgen hebben we bagels gesmeerd en die smaken nu als ontbijt.

3u00:

De bus staat er al en we kunnen direct vertrekken naar Epcot. Na onze bus staan er al 4 nieuwe klaar. Op de Disneysnelweg is het superdruk, de straat is gevuld met honderden bussen die de tienduizenden lopers aanvoeren vanuit de hotels. Magisch!

3u30:

We worden afgezet op de Epcot parking en wandelen mee met de onafgebroken stroom lopers richting het marathondorp. De vele vrijwilligers klappen, dansen mee op de muziek en roepen ons al lachend toe om terug in bed te kruipen.
Gisteren kregen we deze bijzondere aanmoediging van een cast member:
“Are you here for the marathon? Oh its gonna be brutal man!”
Altijd leuk om te horen lol.

4u00:

Na een eindje wandelen komen we op het terrein waar we direct op zoek gaan naar de toiletten (beetje last van stress :)). Het dorp is voorzien van alles! Nog nooit zo een supergeorganiseerde halve marathon gezien. Er staan minstens 100 toiletten dus geen eindeloze wachtrijen :).
We passeren het WDW radio team en zien zelf Lou Mongello!!
Er klinkt luid applaus als de weelchair atleten binnen rijden, een dj zweept de menigte op, overal zijn koffie, water en bananen te koop, rijen lopers schuiven aan voor foto’s met hun favoriete Disney figuren, super sfeer!!

4u15:

Na nog een paar plasstops worden we verzocht onze zakken te deponeren en naar het volgende terrein te gaan. Er wordt gratis water aangeboden en we gaan voor de zekerheid toch maar in de file staan voor het toilet. Alle lopers zijn inmiddels hier verzameld en we kijken onze ogen uit: Tinkerbells, Mickey en Minnie mouses, piraten en prinsessen, het is 1 grote verkleedpartij :)!

4u45:

Onder de geur van reflex spray leggen we de zeer lange weg af naar de corals. Onderweg komen we veel leuke opschriften tegen op t-shirts:

If you are feeling good, strong and optimistic, obviously the starting gun has not gone off yet.

I’m slow
I know
Get over it!

(Die wil ik! :))

Maar ook veel mensen die lopen voor goede doelen en opvallend veel lopers in memory of oorlogsslachtoffers, overleden broers, dochters, honden,….
Ook zeer Amerikaans: de godsdienstfanaten met hele bijbelspreuken op hun shirt.

5u15:

We zijn aan de corals! Oh en daar zijn weer toiletten :). We staan in de rij te wachten tot we opeens iemand horen zingen in de verte. 50000 man wordt muisstil en draait zich naar een groot scherm waar een meisje live het volkslied zingt. Elke Amerikaan legt zijn hand op het hart en je kan een speld horen vallen. Ik heb tranen in mijn ogen en heb zelfs kippenvel in mijn gezicht. Na de laatste noot klinkt een oorverdovend applaus. Wat een zot mooi moment was dit!!!!!!

5u30:

We staan klaar in coral H, de laatste, als boven ons hoofd een megahoeveelheid vuurwerk wordt afgeschoten. We staan spijtig genoeg onder een brug dus we zien er niet veel van, maar blijkt dat Disney niet zuinig is op vuurwerk en elke start van de coral wordt dan ook ingeleid met een portie fireworks! :).

6u30:

Onze coral is aan de beurt! We wandelen door de verschillende boxes naar de startlijn waar Donald Duck ons aanmoedigt. De dj speelt bekende liedjes en 1000en mensen zingen mee. De sfeer is ongelofelijk!! Er wordt afgeteld, vuurwerk in de lucht en we zijn weg!! Yihaaa!

We zijn zeer verbaasd om te zien dat er al mensen wandelen na 100 meter. Oei, dat wordt moeilijk dan!
Na 1 mile wordt duidelijk dat dit een fun halve marathon wordt. Om de zoveel meter valt er wel iets te beleven: een fanfare speelt de gagnam style, vrijwilligers zwaaien met vlaggen boven onze hoofden, overal kan je met figuren op de foto, het schip van Pirates staat te schitteren in de zon, je kijkt serieus je ogen uit!
Dit heeft dan ook niet veel weg van een loopwedstrijd :).
Elke loper heeft wel een camera mee en gaat met elke attractie of figuur op de foto.

Als je komt voor een persoonlijk record, blijf je beter thuis. Er kan totaal geen tempo gehaald worden omdat er zoveel te doen is en er zijn veel vernauwingen waardoor we soms amper boven wandeltempo uitkomen. We zijn gestart in de laatste coral, maar halen zelf mensen in die een uur voor ons gestart zijn en wij gaan ook niet bepaald snel vooruit :).
Maar…. Wil je je eens goed amuseren en genieten, kom dan zeker naar hier :D!

7u30:

The Magic Kingdom! Wat een kick :D. Door de boxen schalt allesbehalve Disney muziek :), vrijwilligers en supporters juichen, klappen, rinkelen met koebellen en dan is daar HET moment: door het kasteel lopen!
Lopen is eigenlijk niet het juiste woord lol. Iedereen staat stil om foto’s te trekken en er is zelf opstopping maar wat een kick! Ondanks de warmte krijg ik koud van mijn onafgebroken kippenvel.

8u00:

We lopen door Frontierland naar buiten en dan vallen de Mickey en Minnies bij bosjes.
Het is intussen echt heet, na 10 minuten lopen was mijn zweetbandje al nat, nu is het gewoon doorweekt.
Er is nergens schaduw en de warmte straalt van de asfalt naar boven. Overal horen we hartslagmeters piepen, mensen kreunen, zuchten en strompelen. We zijn met momenten de enigste twee lopers tussen massa’s wandelaars en we moeten nog een eind.
Het parcours is smal en lijkt wel een hindernissenbaan. We moeten constant laveren tussen de wandelaars. Als je in staat bent om een halve marathon uit te lopen, zonder te wandelen, zorg dan dat je in 1 van de eerste corals kan starten. Anders is het echt wel moeilijk lopen…

8u30:

Er is maar 1 stop met gelletjes en die is eindelijk daar. Ik heb mij wat mispakt aan het eten. Als je om 2u30 ontbijt is het nog heel erg lang tot nu zonder eten. Volgende keer toch maar mijn running belt aandoen. Het mokkagelletje smaakt en we zijn klaar voor het laatste en moeilijkste stuk: een heel eind onder de vlakke zon met nog drie bruggen.

9u30:

Jeej Epcot!!! Overal naast de weg staan bezoekers ons aan te moedigen met grappige signs, een gospelkoor zingt uit volle borst. Nog een toertje rond de bol en dit fantastisch avontuur zit er op. Ik heb jaren gedroomd van deze race en het was elke meter waard. Disney weet hoe een event te organiseren en this is the place to be voor elke loper!

A dream come true!
Ik kom terug voor de marathon! 🙂