je je short zo hoog oprolt dat het er belachelijk uitziet en het je geen zweetreet kan schelen
je liever je ogen in spleetjes toeknijpt dan die hete zonnebril op je neus te zetten
conversaties gaan over dat Zara toch echt wel de beste airco heeft en dat vervolgens meermaals uittest
je ogen pikken van het zweet dat in straaltjes naar beneden loopt en alle zakdoekjes in je natte broek nat zijn en dus maar in je ogen wrijft met je natte hand
het flesje water in je hand verandert in een flesje thee
je man zonder pruttelen elke vrouwenwinkel binnenloopt voor wat verkoeling
je 10 meter van het zebrapad wacht tot het groen is in een ministreepje schaduw in het portaal van een airconditioned winkel
het zo zo zo warm is dat je begint te dansen op de plaza bij het eerste zuchtje wind
De dag moet dus zorgvuldig gepland worden zodat we om de 300 meter ergens binnen kunnen.
En waar kan dat beter dan in de 5th avenue van Shanghai: Huaihai road.
Naast street food, koterij, tempels, bedelaars, street art, vuiligheid, tuinen en parken heeft Shanghai ook Gucci, Prada en Cartier (en airco :)).
Wel is er overdag geen kat op straat of in de winkels.
S nachts daalt de temperatuur naar 33 graden en dan komt iedereen buiten. Letterlijk iedereen, de straten lopen zo vol dat er zelf een rijstrook wordt ingepalmd door voetgangers.
Onze laatste nacht op Java willen we op de vliegtuighaven van Yogyakarta doorbrengen. 1 klein probleem: de airport is letterlijk een scheet groot.
Security, check in, wachtruimte, alles is in 1 minigebouwtje ondergebracht en er zijn maar drie metalen stoeltjes zonder leuning voor al het volk.
Om het nog beter te maken is er ook nergens een pries te bespeuren, mijn iPod is plat en we hebben nog 12 uur te gaan…
Dit wordt leuk! 😉
Een uur later zijn we booking.com al aan het checken voor een slaapplaats. Het mag alleen niet te veel kosten, bij voorkeur niets :).
Het goedkoopste blijkt een bed & breakfast te zijn op 200 meter van de terminal met ronkende reviews zoals: “this place is very very very very very very far from western standards” en “stay away from this sh*thole”.
Ach ja, we survived Chunking Mansions, hoe erg kan het zijn? 🙂
We kunnen een kamer boeken voor 9€, maar aangezien het zo dichtbij is, besluiten we direct naar daar te gaan.
Naar Indonesische gewoonte stopt het voetpad weer opeens met bestaan en tjolen we verder over straat tot we aan de linkerkant ons “hotel” zien.
De B&B is eigenlijk gewoon een familiehuis waar je letterlijk in de living binnenvalt. Op het terras zitten de ouden van dagen te chillen en te roken, binnen wacht de oma met haar 2 dochters ons op.
Met veel moeite proberen we uit te leggen dat we op internet een kamer gezien hebben voor 130.000 roepie en of we die mogen hebben.
We worden naar een kamer geloodst en ze proberen ons 275.000 roepie (zo een 22€) afhandig te maken. Nu moet je weten dat er geen airco en geen badkamer is en no way dat ik zoveel ga betalen daarvoor.
Na veel over en weer gediscussieer worden we naar een andere kamer gebracht die we kunnen hebben voor 150.000€.
Ik heb niet veel zin om terug te lopen naar de airport om daar online de kamer te boeken voor 1€ minder, dus OK deal!
De kamer zelf is niet meer dan een kot opgetrokken uit prefab platen in hun living. Er zitten gaten in het plafond en in de vuile muren, een salamander zit al klaar om ons te verwelkomen en ik ben drashnat van het zweten. Het is 36 graden en er is geen airco.
Maar…. we kunnen liggen :D.
Op vuile lakens weliswaar, maar we liggen :).
We zetten de ventilator vollen bak aan en kruipen er zo dicht mogelijk bij.
5 minuten gaat alles goed en dan wordt alles zwart.
De elektriciteit is uitgevallen….
In de volgende 10 uur die we doorbrengen hier, hebben we dit elk uur minstens 1x voor.
Geen elektriciteit, geen ventilator: waaarm!!!
Volgend probleem: het sanitair.
We hebben geen WC en moeten dus bij de familie zelf gaan….
Hmmm, het ene kot is a hole in the ground, het andere staat onder water.
Ale hup, terug naar de vliegtuighaven :), waar verrassend genoeg ook geen westerse toiletten zijn.
Terug naar onze B&B dan maar voor een douche / toiletbezoek.
We gaan met onze kleren aan op bed liggen en proberen wat te slapen.
Om 2 uur ’s nachts is tot onze verbazing iedereen weer wakker in het huis en klaar om aan nieuwe dag te beginnen. Er wordt luid gebabbeld en gelachen.
De oma die op een luchtmatras in de living sliep, wenst mij een goede morgen (wtf?), een dochter zit naar een show op een oude tv met antennes te kijken.
Overal in het huis is er business aan de gang en moest het niet pikkedonker zijn, je zou zweren dat het ochtend was.
Als we 2 uur later vertrekken is er nog meer volk in huis, het terras zit plein vol en iedereen is wel bezig met iets.
Indonesië slaapt nooit … 🙂
Ik ga het hier zo hard missen, maar Nieuw-Zeeland wacht op ons!
Nog een klein top drietje van mijn favo plaatsen in Azië om af te sluiten:
1. Ubud (Bali – Indonesië)
2. Chiang Mai (Thailand)
3. Beijing (China)
Onze maand China zit er op en het heeft de verwachtingen overtroffen!
Op het einde van elke reis overlopen we steeds onze toppers en floppers, dus bij deze…. 🙂
Ik heb China en Hong Kong apart gezet wegens te grote verschillen. En misschien ook nog zeggen dat ik veel van onderstaande floppers wel al op voorhand wist en dat het gewoon bij een wereldreis hoort, dus ik wil zeker niet klagen, het zijn gewoon vaststellingen :).
Floppers China:
Taal: Ze praten echt geen sikkepit Engels, zelf niet daar waar het toch echt zou moeten (vliegtuighavens, hotels,…).
Trein: De hel om tickets te kopen.
Chinezen: Onbeschoft, boertig, stug, pusherig, lomp. In en uit de metro stappen lijkt soms op the wall of death op een metalfestival. Ze hebben echt niet door dat het makkelijker is om eerst de reizigers te laten uitstappen, alvorens in te stappen. Ik weet dat je niet iedereen over dezelfde kam mag scheren, maar het is een algemene indruk…
Hygiëne en netheid: De toiletten (I hate it!) en gewoon de vuiligheid overal. Ze doen niet anders dan opkuisen, maar langs de andere kant maken ze het ook constant heel vuil.
Smog: Maakte in combinatie met de hitte de dagen soms ondraaglijk.
Verkeer: Een bordel! Je moet hier ogen in je achterhoofd hebben.
Vrijheidsbeperking: Het is niet zo dat ik niet kan overleven zonder Facebook, Twitter, YouTube,…. Maar het feit dat ze je hier zo controleren en bepalen wat je al dan niet mag doen en laten vind ik maar niets.
Floppers Hong Kong:
Chunking Mansions 🙂
Toppers China:
Trein: Eenmaal je op de trein zit, is het wel zalig. Goed verzorgde, propere wagons met westerse toiletten :).
Toppers Hong Kong:
De taal: Zo goed als iedereen praat bijna perfect Engels.
Westerse toiletten: Overal 🙂 🙂 🙂
Verkeer: Het is een Britse kolonie geweest en dat is te zien. De wegen zijn supergoed, iedereen rijdt kalm, op zijn gemak en in zijn vak. En er zijn gewoonweg zebrapaden met voetgangerslichten!
Mensen: Zooo vriendelijk en behulpzaam. Het helpt natuurlijk dat ze Engels spreken…
Toppers China en Hong Kong:
Veiligheid: Ik heb mij hier geen enkele seconde onveilig gevoeld (zelf niet in de Chunking Mansions of ’s nachts in de Hutongs)
Openbaar vervoer (buiten de treinen dan): Supergoed georganiseerd, duidelijk, efficiënt, handige betaalkaart die overal geldig is.
Mensen: Je wordt hier als westerling gewoon gerust gelaten, wat een verademing is.
Natuur: We zijn niet zo heel veel in de natuur geweest, maar wat we gezien hebben was prachtig! Zeker de moeite waard om daarvoor alleen al terug te komen.
Eten: Nooit gedacht, maar we hebben hier superlekker gegeten! Mede dankzij de Happy Cow app, maar man ze kunnen hier lekker koken. Totaal niet te vergelijken met de Chinees bij ons…
En verder: The Great Wall, de Hutongs, de koterijen, street food, The French Concession, The Bund, de hoogste toren van China, The Peak,…. ale eigenlijk alles was super!!!
Ik ben zo dankbaar dat ik China heb kunnen en mogen zien en je mag er zeker van zijn: ik kom terug!
Het staat zelf al op de planning :).
Een van mijn volgende reizen zal er als volgt uitzien:
Met het vliegtuig naar Moskou, de Transsiberian trein nemen door Rusland en Mongolië, stoppen in Beijing.
Vliegen naar Shanghai voor de nieuwe Disneyland die daar opent binnen een paar jaar. Vlieger op naar Guilin, cruisen op de rivier en de drakentanden zien en afsluiten met een weekje Hong Kong. Looks good he? 🙂
Als ik de wereld maar kan zien dan ben ik gelukkig.
A key to happiness is spending your money on experiences rather than possessions.
We zijn klaar voor het volgende hoofdstuk van onze wereldreis: een maand in Zuid-Oost Azië!
See you there!
Vandaag is de dag dat ik alle Disney resorts in de wereld ga bezocht hebben, kinda supercool :)!
Hong Kong Disneyland is zeer gemakkelijk te bereiken met de metro en heeft zijn eigen stop en treintjes inclusief Mickeyramen.
Als we toekomen is de eerste indruk al meteen super! Prachtig metrostation! Het park mag dan klein zijn, het heeft zeer veel geluk met zijn ligging in het overvloedige, weldadige groen van Lantau Island.
We hebben onze toegangsticketten online gekocht en moeten dus naar de Magic Ticket booths. Visakaart insteken en hup daar zijn onze tickets al! Geen wachtrij en heel erg snel.
Door de trage security en ticketcontrole en dan zijn we binnen.
Ik kan niet anders denken dan: charmant! Alles is schattig, klein maar fijn. Tot het kasteel in zicht komt…. AUWCH! Dat is de naam kasteel zelf niet waard. Serieuze teleurstelling.
We haasten ons meteen naar de nieuw geopende Mystic Manor in Mystic Point, maar die is gesloten…. Tedoeme!
Ze zeggen ons om over een uur terug te komen en we gaan dan maar naar Big Grizzly Mountain Runaway Mine Cars in Grizzly Gulch.
De thematisatie is clean en gepolijst zoals heel het park. Het is allemaal iets te netjes en te leeg.
Ondanks dat het eerste gedeelte van de attractie vrij tam is, zijn de Chinezen rap onder de indruk en schreeuwen ze ons doof. Net als ik denk dat deze coaster toch niet zo wauw is, krijgt het ding toch nog wat peper in zijn gat. We worden à la Expedition Everest achterwaarts gelanceerd en na een ontploffing van de Grizzly Bear vliegen we met extra vaart weer naar voor.
Hoe meer we hem doen, hoe meer we de attractie appreciëren.
Toy Story Land is mooi, maar te weinig schaduw op een broeihete dag zoals vandaag. Er zijn opnieuw veel lange, lege wegen en het park voelt onaf aan.
It’s a small world en Space Mountain zijn dan wel weer toppers in vergelijking met de andere parken maar Winny the Pooh is in Tokyo beter.
Tegen de middag is er intussen massa’s volk en zowat overal is het 60 minuten aanschuiven, Mystic Manor spant de kroon met 75 minuten. Het is intussen 32 graden, no way dat we daar gaan tussen staan.
Indische, vegetarische lunch bij Tahitian Terrace en dan is het tijd voor onze volgende fastpass: Buzz Lightyear. Als we passeren aan Mystic Manor kriebelt het en vervoegen we toch de wachtrij van 60 minuten.
De castmembers roepen continu af om “due to the hot weather” niet te veel te plakken tegen die voor je. Raad die door de Chinezen achter ons in de wind wordt geslagen.
Een kleine 40 minuten later zitten we al in de attractie en van begin tot einde zit ik met mijn mond open en met kippenvel van kop tot teen. Wat een dark ride! Werkelijk de beste die ik al gedaan heb! En met veel leuke verwijzingen naar Phantom Manor :).
Tom kickt mijn ass in Buzz, we pikken de waterparade mee, doen nog eens een single rider in Space Mountain en gaan kijken naar The Lion King musical. We verbazen er ons over dat we precies toch een dag kunnen vullen in Disneyland Hong Kong.
Ik had er niets van verwacht, maar het is echt wel een tof 1-dagspretpark.
Superdagje!
Voor de liefhebbers: mijn top 5, puur gebaseerd op het gevoel dat ik toen had, dus niet op attracties.
Mijn top 5 resorts:
– Walt Disney World, Orlando, USA: Ik zou er kunnen wonen, serieus. Mijn derde trip naar daar is al gepland. 🙂 Hoeft niet meer uitleg, just go!
– Disneyland Resort Paris, France: De meest complete parken met de beste, gedetailleerdste afwerking.
– Tokyo Disney Resort, Hong Kong: Meest extravagante, origineelste Resort. Je ziet dat er geld tegen aan gesmeten is.
– Disneyland Resort, Anaheim, USA: Zo slecht gelegen in tacky stad vol motels, doet veel afbreuk aan de magie, maar het blijft natuurlijk wel the original.
– Disneyland Hong Kong: Te klein, te weinig attracties maar charmant.
Mijn top 5 parken:
– Animal Kingdom, Orlando: Zo goed gethematiseerd dat je vergeet dat je in een pretpark bent.
– Disneyland Parc, Paris: Pure nostalgie, mooiste kasteel, top afwerking en verhalen.
– Disney Seas, Tokyo: Meest originele en extravagante Disney park. Must see!
– Disney’s Hollywood Studios, Orlando: Beste horeca, echte studiossfeer.
– Disney’s California Adventures, Anaheim: Beachy, sunny Californian feel die perfect paste bij onze rondreis door de westkust van de USA.
Deze nacht dacht ik het volgende:
“Jeej, morgen Disney!”
“Hoe zou deze Disney eruit zien?”
“Jeej, morgen Disney!”
“Hoe zou deze Disney eruit zien?”
“Jeej, morgen Disney!”
“Hoe zou deze Disney eruit zien?”
En dat zo verder tot 4 uur ’s nachts…
Om maar te zeggen dat ik geen oog heb dicht gedaan terwijl ik dacht aan Disneyland en er vandaag dus niet eens ben geraakt wegens te moe.
Deze nacht ga ik slapen en in plaats van er aan te denken er gewoon morgen effectief naar toe gaan :).
Vandaag hebben we dus vooral niet teveel gedaan, enkel de prachtige Peak bezocht:
Ons nieuw hotel heeft een bed met verse, propere, goedruikende lakens en een douche zonder schimmel en zeepjes en handdoeken en een stille airco en genoeg plaats om onze zakken te zetten en toch nog rond te lopen! 😀
Wel ik kan jullie zeggen: dat doet deugd na een maand in de vuiligheid.
Ik stink niet meer, ik riek zelf goed en de nesten zijn uit mijn haar en het is glad en gekamd en ik ben over the moon :).
Helemaal klaar voor ons dagje Disney morgen!
Oh ja, ons hotel heeft ook nog een buitenzwembad en zotte uitzichten :).
We hebben iets anders geboekt!
Nog 2 dagen en we zijn voorgoed weg uit de stinkende f*cking Mansions!
Woooooohooooooeeee!!!!!
Douchen!!! Ti’s nodig 🙂
Als afscheid heb ik nog 2 filmpjes gemaakt.
Eentje van de trappen van ons gebouw. We zitten op het elfde, maar de eerste 8 verdiepingen heb ik jullie bespaard :).
En dan nog een filmpje van de weg naar de lift op de ground floor.
Wel spijtig dat ik geen geur in een video kan steken, maar denk aan riool, beerput, Indisch eten, zweet, bouwwerf, stof, …
That should do the trick.
De volgende post gaat weer over Hong Kong. Beloofd! 🙂
Na de slappe lach te hebben gehad tot 4 uur ’s morgens zijn we toch van miserie en compleet uitgeput in slaap gevallen onder het oorverdovende kabaal van de airconditioning.
3 uur later zijn we weer wakker en compleet gekraakt.
Alles is vochtig in de kamer: de muren, de lakens, onze kleren, wij.
Om te douchen moeten we warm water gaan vragen aan de receptie.
Op naar daar dus….
Ik ben vastbesloten van geen nacht meer door te brengen in deze kamer en leg uit dat het onmogelijk is om met twee volwassenen in dat bed te slapen.
Ik vraag of ze echt geen kamer heeft met twee bedden, wat de vrouw aan de receptie absoluut niet verstaat aangezien ik toch een husband mee heb.
Ik leg haar uit dat ik en mijn husband elkaar gaan vermoorden als we nog lang in die kamer moeten zitten.
Ze vraagt hoe lang we blijven en ik zeg 8 dagen.
Ze kijkt mij aan en zegt: yes, that would be difficult….
Oh boy…
Ze zegt dat ik straks eens moet komen zien of er niets vrijkomt.
Intussen slaag ik er toch in van wc papier en 2 properdere kussensloops te bemachtigen.
Tijd om op te frissen.
Als ik douch, sta ik bijna in het toilet en zet ik de “badkamer” onder water.
Tom is ondertussen naarstig op zoek achter hotels op booking.com.
We kunnen geen kant op in onze celkamer.
Er kan maar 1 persoon recht staan, hoe moet je dan in godsnaam u douchen en klaarmaken. Er is zelf geen kapstokje of zo te bespeuren, dus gebruiken we de televisie en de klink van de deur dan maar om alles op te hangen. De vloer is zo vuil en plakt, dus dat is zeker geen optie om iets op te leggen.
Als we eindelijk klaar zijn besluiten we het er nog eens op te wagen aan de receptie. De vrouw zegt dat we een grotere kamer kunnen krijgen als we nog eens bijbetalen: NO WAY!
Haar tweede oplossing is een kamer met stapelbed.
We nemen een kijkje en de kamer blijkt een bergkot zonder raam te zijn waarin iets over de grond kruipt. De wc / douche bevindt zich op de gang.
Niet echt vooruitgang dus…
We weigeren en beginnen dan maar aan ons dagje Hong Kong.
Ik heb een wandelroute gevonden die ons langs de prachtige haven en skyline brengt. Als we het Intercontinental hotel passeren dromen we weg van zachte bedden en ramen.
In de namiddag krijgen we een regenstorm dus besluiten we van nog maar eens te proberen om een nieuwe kamer te krijgen.
Als we toekomen aan de balie is het al chaos en klagende gasten.
Ik zet mij aan de receptie en Tom bekommert zich om een boom van een Duitser met zijn zoon.
De man is gelogeerd in een ander hostel in de Chunking Mansions waar het afwul is en hij is op zoek naar een andere kamer.
Maar blijkbaar mag hij in ons hotel de kamer niet zien zolang hij geen 30€ betaald.
Ik hoor Tom zeggen: Run, run while you can!
We proberen de man op andere gedachten te zetten en nemen hem stiekem mee naar onze kamer.
Als de deur opengaat zegt hij: Oh I thought my hotel was afwul, this is worse!
Hij verdwijnt snel naar buiten.
We posteren ons weer aan de receptie en als het onze beurt is krijgen we te horen dat we een kamer kunnen krijgen op de 11e verdieping met twee aparte bedden en dat we nu direct moeten verhuizen want andere mensen willen onze kamer.
Uh serieus???
Ik probeer het vrouwmens duidelijk te maken dat ik eerst de kamer wil zien vooraleer te verhuizen. Ze weigert de sleutel te geven en ik weiger dan maar van te verhuizen. Maar ik vertrouw het zaakje niet…
Straks zijn we onze cel/kamer nog helemaal kwijt.
We druipen het af en raken aan de praat met een Frans koppel aan de lift. Ze wachten al 2 uur op een kamer en hadden dezelfde kamer voorgesteld gekregen als wij (die zonder wc en met beestjes).
Die willen ze niet, want ze willen een kamer met dubbelbed en wc / douche. Het begint ons te dagen dat de vrouw aan de receptie ons uit onze kamer wil om deze aan de Fransen te geven.
Wat is dat hier voor een kot???
We helpen de Fransen de uitgang te vinden en gaan het dan maar op de harde manier proberen. We dreigen security te bellen als we de andere kamer niet mogen eerst zien.
Dat helpt!
We krijgen de sleutel en haasten ons naar de 11e verdieping.
De kamer is inderdaad een klein beetje groter en de airco maakt minder lawaai.
Maar de badkamer is mogelijks nog kleiner (je zit met je benen buiten als je op de pot zit) en er is geen raam.
Het vieste van al is dat we op de 11e verdieping in deze deathtrap zitten….
We twijfelen de hele tijd en besluiten het er dan toch maar op te wagen.
We moeten echt een nacht kunnen slapen…
Verhuizen dus en dan verder met onze wandeltocht.
Door al dat gedoe met de kamer heb ik waarschijnlijk nog niet echt laten merken dat Hong Kong fantastisch is.
Maar believe me, het is zo ;)!
Slechte horror B-films die zich afspelen in de chunking mansions.
Waar moet ik beginnen?
Wel het is momenteel 3u30 ’s nachts, misschien dat dat al een kleine hint is.
Met 2 volwassen personen in een 1 persoonsbed slapen is al een opgave op zich. Maar als je voeten dan ook nog eens uit bed bungelen (dwz in onze rugzak dus) wordt het helemaal fun :). Nochtans zijn we met onze 1m65 niet van de grootsten…
Het bed zelf heeft geen dekens (wtf ???), godzijdank dat we een lakenzak meehebben. Wel zijn er twee stinkende, bevlekte kussens die duidelijk nog niet teveel gewassen zijn, laat staan dat we verse kussenslopen hebben gekregen.
De airco boven ons hoofd maakt zoveel lawaai dat je zou denken dat je onder een opstijgende vlieger slaapt.
De airco in Shanghai heeft zijn meerdere gevonden :).
Bovendien kent hij maar twee standen: ijskoud of pokkewarm.
We liggen op een plastieken folie op de matras, waar we intussen al aan plakken van de warmte.
De muren waar we noodgedwongen tegen liggen zijn nat van de vochtigheid.
Oh en het stinkt hier ook nog eens verschrikkelijk naar riool.
Alsof dat nog allemaal niet genoeg is, horen we daarenboven nog eens elk geluid in de andere kamers.
Het is hier blijkbaar de gewoonte om om 2 uur ’s nachts te douchen en dat hebben we geweten. Die mens kon evengoed naast mij douchen, maar ons fantastisch hotel heeft jammer genoeg ook geen handdoeken, noch wc papier of andere nuttige dingen voorzien….
Ik heb nog geen beesten gezien maar heb wel al jeuk, dus dat beloofd.
Intussen hebben we al een paar uur de slappe lach van onze miserie en rollen de tranen van het lachen (en wenen) over mijn wangen.
Morgenvroeg eerste werk: zien dat we hier weggeraken!
Tom ligt nog liever in de pompkamer van bos van plop of in een daklozencentrum dan hier :).
Daar krijg je trouwens wel lakens….
Kim on the Run 