Oh what a day!

Na de slappe lach te hebben gehad tot 4 uur ’s morgens zijn we toch van miserie en compleet uitgeput in slaap gevallen onder het oorverdovende kabaal van de airconditioning.

3 uur later zijn we weer wakker en compleet gekraakt.
Alles is vochtig in de kamer: de muren, de lakens, onze kleren, wij.
Om te douchen moeten we warm water gaan vragen aan de receptie.
Op naar daar dus….

Ik ben vastbesloten van geen nacht meer door te brengen in deze kamer en leg uit dat het onmogelijk is om met twee volwassenen in dat bed te slapen.
Ik vraag of ze echt geen kamer heeft met twee bedden, wat de vrouw aan de receptie absoluut niet verstaat aangezien ik toch een husband mee heb.
Ik leg haar uit dat ik en mijn husband elkaar gaan vermoorden als we nog lang in die kamer moeten zitten.
Ze vraagt hoe lang we blijven en ik zeg 8 dagen.
Ze kijkt mij aan en zegt: yes, that would be difficult….

Oh boy…
Ze zegt dat ik straks eens moet komen zien of er niets vrijkomt.
Intussen slaag ik er toch in van wc papier en 2 properdere kussensloops te bemachtigen.

Tijd om op te frissen.
Als ik douch, sta ik bijna in het toilet en zet ik de “badkamer” onder water.
Tom is ondertussen naarstig op zoek achter hotels op booking.com.
We kunnen geen kant op in onze celkamer.
Er kan maar 1 persoon recht staan, hoe moet je dan in godsnaam u douchen en klaarmaken. Er is zelf geen kapstokje of zo te bespeuren, dus gebruiken we de televisie en de klink van de deur dan maar om alles op te hangen. De vloer is zo vuil en plakt, dus dat is zeker geen optie om iets op te leggen.

Als we eindelijk klaar zijn besluiten we het er nog eens op te wagen aan de receptie. De vrouw zegt dat we een grotere kamer kunnen krijgen als we nog eens bijbetalen: NO WAY!
Haar tweede oplossing is een kamer met stapelbed.
We nemen een kijkje en de kamer blijkt een bergkot zonder raam te zijn waarin iets over de grond kruipt. De wc / douche bevindt zich op de gang.
Niet echt vooruitgang dus…

We weigeren en beginnen dan maar aan ons dagje Hong Kong.
Ik heb een wandelroute gevonden die ons langs de prachtige haven en skyline brengt. Als we het Intercontinental hotel passeren dromen we weg van zachte bedden en ramen.

In de namiddag krijgen we een regenstorm dus besluiten we van nog maar eens te proberen om een nieuwe kamer te krijgen.
Als we toekomen aan de balie is het al chaos en klagende gasten.
Ik zet mij aan de receptie en Tom bekommert zich om een boom van een Duitser met zijn zoon.
De man is gelogeerd in een ander hostel in de Chunking Mansions waar het afwul is en hij is op zoek naar een andere kamer.
Maar blijkbaar mag hij in ons hotel de kamer niet zien zolang hij geen 30€ betaald.
Ik hoor Tom zeggen: Run, run while you can!
We proberen de man op andere gedachten te zetten en nemen hem stiekem mee naar onze kamer.
Als de deur opengaat zegt hij: Oh I thought my hotel was afwul, this is worse!
Hij verdwijnt snel naar buiten.

We posteren ons weer aan de receptie en als het onze beurt is krijgen we te horen dat we een kamer kunnen krijgen op de 11e verdieping met twee aparte bedden en dat we nu direct moeten verhuizen want andere mensen willen onze kamer.

Uh serieus???
Ik probeer het vrouwmens duidelijk te maken dat ik eerst de kamer wil zien vooraleer te verhuizen. Ze weigert de sleutel te geven en ik weiger dan maar van te verhuizen. Maar ik vertrouw het zaakje niet…
Straks zijn we onze cel/kamer nog helemaal kwijt.

We druipen het af en raken aan de praat met een Frans koppel aan de lift. Ze wachten al 2 uur op een kamer en hadden dezelfde kamer voorgesteld gekregen als wij (die zonder wc en met beestjes).
Die willen ze niet, want ze willen een kamer met dubbelbed en wc / douche. Het begint ons te dagen dat de vrouw aan de receptie ons uit onze kamer wil om deze aan de Fransen te geven.

Wat is dat hier voor een kot???
We helpen de Fransen de uitgang te vinden en gaan het dan maar op de harde manier proberen. We dreigen security te bellen als we de andere kamer niet mogen eerst zien.
Dat helpt!
We krijgen de sleutel en haasten ons naar de 11e verdieping.
De kamer is inderdaad een klein beetje groter en de airco maakt minder lawaai.
Maar de badkamer is mogelijks nog kleiner (je zit met je benen buiten als je op de pot zit) en er is geen raam.
Het vieste van al is dat we op de 11e verdieping in deze deathtrap zitten….
We twijfelen de hele tijd en besluiten het er dan toch maar op te wagen.
We moeten echt een nacht kunnen slapen…
Verhuizen dus en dan verder met onze wandeltocht.

Door al dat gedoe met de kamer heb ik waarschijnlijk nog niet echt laten merken dat Hong Kong fantastisch is.
Maar believe me, het is zo ;)!